76. rocznica zdobycia Barcelony przez Franco

26 stycznia 1939 Barcelona została zdobyta przez oddziały gen. Franco. Był to jeden z ostatnich kroków do odebrania władzy radykalnym socjalistom uległych wobec komunistycznych i anarchistycznych nastrojów.

Zdobycie Barcelony odbyło się w końcowej fazie trwającej w latach 1936-1939 wojny domowej w Hiszpanii. Była to wojna pomiędzy rządem Republiki Hiszpańskiej ze wsparciem republikanów, komunistów, socjalistów, liberałów i anarchistów a opozycją prawicową, czyli nacjonalistami, monarchistami, konserwatystami i faszystami. Po zwycięskich dla republikanów wyborach w całym kraju rozpoczęły się zamieszki i zabójstwa. Palono kościoły, mordowano księży i „wrogów ludu”. Wybrana władza stwierdziła, że nie jest w stanie zapanować nad motłochem, w związku z czym ogłosiła wdrażanie antyklerykalnego i socjalistycznego planu działania. Pojawiły się nawet pomysły utworzenia Hiszpańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Wsparcie Hitlera
Dodatkowo gen. Franco został wsparty przez oddziały Adolfa Hitlera. Hitler chciał przede wszystkim sprawdzić swoje siły przed atakiem na sąsiednie kraje (Polska, Francja). Później jednak Hitler żałował, że wspomógł gen. Franco w jego dążeniach do władzy, ponieważ, wbrew oczekiwaniom narodowych socjalistów, hiszpańska kontrrewolucja przyniosła ochronę Kościoła, patriotyzmu i normalności zamiast szowinizmu i prymatu państwa nad jednostką.

Jedna z ważniejszych końcowych bitew zakończyła się klęską dla republikanów. Ich dowódca popełnił zbyt dużo oczywistych błędów, które z resztą popełniał już wcześniej. Ponadto dowódcy rządowi źle zaplanowali swój atak i umiejscowili swoje siły w niedogodnym miejscu. Nacjonaliści zaś posiadali znakomite lotnictwo, co zapewniło im również dominację w powietrzu.

Zwycięstwo kontrrewolucjonistów
Po ucieczce ostatnich oddziałów republikańskich z pola walki, wojska republikańskie skierowały swoje siły ku Katalonii. Ostrzał rozpoczął się 23 grudnia 1938 roku. Armia pod dowództwem gen. Franco ruszyła do ataku na całej szerokości frontu. Rząd Republiki Hiszpańskiej nie był w stanie powstrzymać nacierającej armii opozycji, zwłaszcza, że był już wykończony po miażdżącej klęsce nad Ebro. W związku z tym nacjonaliści nie mieli większego problemu, by dotrzeć do Barcelony, co zajęło im zaledwie dwa i pół tygodnia. 26 stycznia wkroczyli do stolicy Katalonii, a już następnego dnia odbyła się tam defilada zwycięskich oddziałów nacjonalistycznych. Wojsko republikańskie razem z prezydentem Manuelem Azanią uciekli pod granicę francuską.

Triumf gen. Franco
Ostatecznie nacjonaliści zwyciężyli na przełomie marca i kwietnia 1939 roku. Miesiąc wcześniej, tzn. 28 lutego Francja i Wielka Brytania uznały rząd gen. Franco za rząd hiszpański. Franco pozbył się wszelkiej opozycji w tym m.in. premiera Hiszpanii Juana Negrina. Większość republikańskich przywódców podało się do dymisji i wyjechało na emigrację. Nacjonalistyczne oddziały gen. Franco triumfalnie wkroczyły do Madrytu 28 marca 1939 roku.
Straty w ludziach nie są dokładnie znane. Szacuje się, że mogłoby być od 400 tys. do miliona ofiar, ale i również jedynie ponad 200 tys. Należy pamiętać, że kolejne 100 tys. zostało zamordowanych  politycznych egzekucjach.

Są to jednak o wiele mniejsze straty, niźli w przypadku wprowadzenia „porządku” komunistycznego. Na przykładzie państw, w których stalinowscy naśladowcy wprowadzali swoje prawa, możemy domyślać się, że powstanie rozpoczęte przez gen. Franco ocaliło naród hiszpański przed o wiele większymi stratami.

Anna Oflus

Przekaż wieści dalej!

Kontrrewolucja.net

Zespół portalu Kontrrewolucja.net. Kontakt: kontrrewolucja.net@gmail.com. Jeśli chcesz na wesprzeć, możesz zrobić to za pomocą zrzutki w tym linku: https://zrzutka.pl/fb6n3f

Więcej artykułów autora - Strona autora

Śledź mnie na: