Ocalenie i zagłada w powstaniu warszawskim
5 sierpnia 1944 roku miały miejsce dwa wydarzenia podczas największego powstania II wojny światowej. Oddział „Zośki” wyzwolił ok. 350 Żydów uwięzionych na „Gęsiówce”. Niemcy zaś rozpoczęli największą jednorazową masakrę ludności cywilnej podczas II wojny światowej: rzeź Woli. W wyniku barbarzyństwa wymordowano – według różnych szacunków – nawet do 65 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci.
„Gęsiówka” została ewakuowana kilka dni przed powstaniem warszawskim z powodu zbliżającej się Armii Czerwonej. Mimo to w więzieniu pozostało jeszcze kilkuset Żydów. W piątym dniu powstania obóz przy ul. Gęsiej, który był częścią KL Warschau, wyzwolili żołnierze batalionu „Zośka”. W więzieniu znajdowało się 348 Żydów, w tym 24 kobiety.
Tego samego dnia rozpoczęła się rzeź Woli. Była to realizacja bezpośredniego rozkazu Adolfa Hitlera, który nakazał zniszczenie Warszawy i wymordowanie wszystkich jej mieszkańców. Trwała do 7 sierpnia.
Niemcy wykorzystali powstanie warszawskie jako pretekst do zniszczenia miasta, choć wielu uważa, że rozkaz ten padłby i tak, ponieważ Warszawa cieszyła się na świecie o wiele większą popularnością niż obecnie oraz z powodu całej organizacji ruchu oporu w czasie okupacji, której sercem była Warszawa.
W wyniku rzezi Woli zginęło od 30 tys. do 65 tys. osób.
CWIK/Wiki
Przekaż wieści dalej!