Demokracja rozbija społeczeństwo
Tak zachwalany reżim ludowładztwa z perspektywy czasu jawi się czymś o wiele gorszym, niż monarchie absolutne czy dyktatury wojskowe. Demokracja nie tylko narusza aspekty religijne i moralne, ale przede wszystkim niszczycielsko oddziałuje na jedność narodową czy w ogóle jedność społeczeństwa.
Rządzi „lud”. Czyli kto?
Demokracja opiera się na przekonaniu, że rządy należą się „ludowi”. Nie ma jednak ścisłej definicji tego, czym tenże „lud” jest. Obecnie utarło się w części świata, zwanego obecnie „cywilizowanym”, że lud to obywatel danego kraju mający ukończone 18 lat życia i – nieformalnie zakładając – szanujący demokrację.
Nie jest to jednak jedyna definicja. We Francji, tuż po wielkiej rewolucji, która obaliła prawowitą władzę monarchy, chciano określić inny cenzus wiekowy. Ponadto, zaproponowano wprowadzenie cenzusu majątkowego. Nikt też nie miał w planach dawania praw wyborczych kobietom.
Skoro mowa o Francji, należy pamiętać i podkreślić, że nie było masowego powstania przeciwko władzy, zaś poddani – wbrew mitowi ukutemu przez popkulturę – kochali swojego monarchę. Wystarczy spojrzeć na fakt, że przeciwko rewolucyjnej władzy sprzeciwiano się zbrojnie w wielu regionach dawnego królestwa, z największym powstaniem w Wandei włącznie, gdzie „władza ludowa” przeprowadziła pierwsze w historii nowożytnej Europy ludobójstwo na „wrogach ludu” (do których to dojdziemy za chwilę). Rewolucja była stricte mieszczańska. Miała miejsce głównie w Paryżu, zaś władzę przejęła grupa osób, która za zamkniętymi drzwiami uchwaliła nowe prawo pod pretekstem „rządów ludu”.
Dziwnym trafem znaczna część prawotwórców była powiązana mocno z ruchami masońskimi.
Podobnie było i w państwie amerykańskim po znanej rewolucji demokratycznej, która – co niezwykle ważne – nie była pierwszą próbą obalenia władzy monarchy brytyjskiego. Zresztą bardzo krótko po zwycięstwie rewolucji demokratycznej i utworzeniu państwa amerykańskiego nałożono nowe, o wiele większe obciążenia na mieszkańców dawnej brytyjskiej kolonii, co doprowadziło do wielu lokalnych powstań. Zostały one brutalnie stłumione przez „władzę ludową”.
Niezwykle ciekawym jest fakt, że w szkołach na poziomie obowiązkowym, w jednym i drugim przypadku wspomniane rewolucje przedstawia się jako coś wspaniałego i dobrego. Nie mówi się natomiast o sprzeciwie wobec nich, który przecież był ogromny.
My, lud i oni, wrogowie ludu
Kwintesencją demokracji jest ustalenie „wroga” – prawdziwego lub zmyślonego. Ta metoda istnieje w każdym państwie demokratycznym i zaostrza się w miarę upływu lat. Zapewne kojarzy się Wam to z systemami totalitarnymi. I słusznie.
W postrewolucyjnej Francji wrogami ludu nazywano reakcjonistów, rojalistów i zdeklarowanych katolików. Katolicy byli „wrogami ludu” także w państwie amerykańskim, które wyrosło na założeniach protestanckich.
W nazistowskich Niemczech wrogami byli Żydzi i Słowianie, ale również socjaldemokraci, komuniści, socjaliści, etc. W komunizmie wrogiem byli posiadacze, kapitaliści i inni znajdujący się „wyżej” od zdefiniowanego ludu. W demokracji liberalnej wrogami są obecnie „faszyści”, tzn. najczęściej reakcjoniści i przeciwnicy demoralizacji.
Ale są także i inne podziały. W USA obecnie dla demokratów wrogiem jest Trump i jego zwolennicy, których nazywają „faszystami”. Dla republikanów wrogami są demokraci, których nazywają „komunistami”. W Polsce dla zwolenników PiS jedynymi Polakami są oni sami. Każdy przeciwnik tej partii to nie tylko nie-Polak, ale też zdrajca (warto zauważyć, że oba zarzuty wykluczają się – aby być zdrajcą Polski trzeba przecież być Polakiem). Z drugiej strony zwolennicy PO uważają się za nowoczesnych Europejczyków. Każdy, kto jest przeciwko nim, jest pisowcem, czyli faszystą, nacjonalistą i katolickim talibem. Niezwykle zabawnym jest również fakt, że obie wspomniane partie, w Polsce są niemalże identyczne programowo, zaś różnią się jedynie konkretnymi osobami, nieraz też zachowującymi się w podobny sposób (np. poseł PiS Krystyna Pawłowicz jak i niegdyś należący do PO poseł Stefan Niesiołowski).
Tekst ukazał się na portalu GazetaRycerstwo.pl
Przekaż wieści dalej!
Dominik Cwikła
Rzymski katolik, mąż, dziennikarz, aktywny obrońca życia. Jestem założycielem i redaktorem naczelnym portalu Kontrrewolucja.net. Od marca 2023 pracuję we wRealu24, od listopada jestem redaktorem naczelnym telewizji. Z przeszłości warto wspomnieć: Wydawanie Gazety "Rycerstwo", prowadziłem audycję historyczno-rozrywkową "Tak było" w Radiu SIM oraz w Radiu Strefa Chwały audycję historyczną "Christian Story". Dotychczas pisałem na kilku portalach i w kilku gazetach, m.in. jako wicenaczelny wSensie.pl oraz dziennikarz nczas.com. Prowadziłem programy w NCzasTV, Mediach Narodowych, Korona TV i Krul TV. Obrońca życia, monarchista, bezpartyjny. Zachęcam do wsparcia poprzez naszą zrzutkę https://zrzutka.pl/fb6n3f
Więcej artykułów autora - Strona autora
Śledź mnie na:
