WHO wykreśliła homoseksualizm z listy chorób
Dokładnie 26 lat temu, 17 maja 1990 roku, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) usunęła homoseksualizm z listy Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych.
W 1952 roku homoseksualizm sklasyfikowano jako socjopatyczne zaburzenie osobowości. Ujęto go w pierwszym wydaniu Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych (DSM), wydawanego przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA). W kolejnej edycji DSM z 1968 roku, zakwalifikowany został jako dewiacja seksualna.
W następnym roku homoaktywiści wywołali zamieszki w Stonewall, twierdząc, że teorie psychiatryczne są główną przyczyną doświadczanego przez nich piętna społecznego. Miał to być sposób wymuszenia zmiany diagnozy homoseksualizmu. Nie była to ostatnia próba nacisku ze strony środowiska homolobby. W 1970 wtargnęli oni na doroczne posiedzenie APA w San Francisco, gdzie obrażali i wyzywali psychiatrów, a samą psychiatrię określili mianem narzędzia tortur i opresji. Większość lekarzy opuściła posiedzenie.
Na kolejne spotkanie w 1971 roku zaproszono już przedstawiciela środowisk homoseksualnych, Franka Kameny’ego, Jednak i tym razem nie obeszło się bez zakłóceń. Kameny wraz z innymi aktywistami wdarli się na konwent kilka godzin przed zaplanowanym panelem. – Psychiatria jest wcielonym wrogiem. Psychiatria wypowiedziała bezwzględną wojnę w celu naszej eksterminacji. Możecie to uznać za deklarację wojny przeciwko wam – powiedział Kameny, zabierając mikrofon i przerywając tym samym trwające spotkanie specjalistów. Kilka godzin później, podczas właściwego panelu, homoseksualiści argumentowali, że nie potrzebują leczenia.
W kolejnych konwentach APA brało udział coraz więcej przedstawicieli lobby homoseksualnego. W 1972 roku Frank Kameny i lesbijska aktywistka Barbara Gittings zorganizowali wystawę „Gay, Proud and Healthy” (ang. homoseksualista, dumny i zdrowy), a homoseksualny psychiatra John Fryer, który jako Dr H. Anonymous wystąpił w peruce, gumowej masce oraz w za dużym smokingu, z mikrofonem zniekształcającym głos. – Jestem homoseksualistą. Jestem psychiatrą – powiedział Fryer.
W maju 1973 roku odbył się zjazd APA, któremu towarzyszyło sympozjum o obecności homoseksualizmu w DSM. W dyskusji uczestniczyło 6 psychiatrów: Robert Stoller, Judd Marmor, Irving Bieber, Charles Socarides, Richard Green i Robert Spitzer oraz jeden aktywista środowisk homoseksualnych – Ron Gold. Usunięcie homoseksualizmu z klasyfikacji zaburzeń psychicznych poparli Stoller, Marmor, Green i Spitzer, natomiast przeciwnego zdania byli Bieber i Socarides.
W grudniu 1973 roku zarząd Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego przegłosował usunięcie homoseksualizmu z DSM i zastąpił go zaburzeniem orientacji seksualnej. Niezadowoleni z tej decyzji psychiatrzy postanowili zorganizować referendum wśród członków APA. Głosy zostały policzone w kwietniu 1974 roku. Referendum objęło 10 tys. spośród wszystkich 17 tys. członków APA. Decyzję Zarządu o wykreśleniu homoseksualizmu z DSM poparło 58 proc. (5 854 osób), a 37,8 proc. (3 810) zagłosowało przeciw niej.
„Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne podtrzymuje stanowisko z 1973 roku, że homoseksualność nie jest jednostką chorobową. W ostatnim czasie pojawiły się głosy kwestionujące powyższą tezę, które opierają się na założeniu, że homoseksualność może zostać wyleczona. Podstawą tego typu twierdzeń nie są jednak rzetelne badania naukowe przeprowadzane przez kompetentnych specjalistów, lecz przekonania religijne lub polityczne nie respektujące praw obywatelskich osób homoseksualnych” – czytamy w oświadczeniu APA wydanym wobec prób podważania jej decyzji.
17 maja 1990 roku WHO także usunęła homoseksualizm z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Stało się to pod wpływem lobby środowisk homoseksualnych, także w wyniku przeprowadzonego, wśród ściśle dobranej grupy psychiatrów, referendum. – Nie można godzić się na to, by nauka rozstrzygała o fałszu i prawdzie na drodze nacisków grup społecznych, czy […] referendum – stwierdziła potem francuska feministka Elizabeth Badinter.
Maj/gosc.pl, pch24.pl, homopedia.pl
Przekaż wieści dalej!